Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: «Όσα κι αν προγραμματίσουμε για το μέλλον, αν δεν ευλογήσει ο Θεός, δεν θα υλοποιηθούν!»

Κατά τη σημερινή κυριώνυμο ημέρα τής εορτής τής αγίας οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε τής πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας στον νεόδμητο και περικαλλή ιερό Ναό τής Αγίας Παρασκευής στη Λακατάμια Λευκωσίας.

Μαζί με τον Μακαριώτατο συλλειτούργησαν ο Διευθυντής τής Θεολογικής Σχολής τής Εκκλησίας Κύπρου πρωτοπ. Κυπριανός Κουντούρης, και οι εφημέριοι τού ναού, καθώς κι ο διάκονος Μιχαήλ Νικολάου.

Ο Μακαριώτατος, στην ομιλία του κατά το Κοινωνικό, αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην επιτυχία με την οποία στέφθηκε ο αγώνας τής Αγίας Παρασκευής και στα «μυστικά» αυτής τής επιτυχίας, τα οποία μάς τα προσφέρει η αγία και για την δική μας καταξίωση στην ουράνια Βασιλεία.

«…Αλλά και η ίδια, εργάστηκε πολύ όμορφα, πνευματικά, από την πρώτη στιγμή που κατάλαβε το φρόνημα τού κόσμου, άνοιξε την καρδιά της και δέχθηκε τον Χριστό μέσα της. Αυτός ήταν ο μόνος στόχος τής ζωής της. Να ενωθεί με τον Χριστό. Αντιλήφθηκε ότι αυτό που ζητούσε από μικρή ήταν η ένωση με τον Νυμφίο Χριστό. Θα έβρισκε τα πάντα, την χαρά, την ευτυχία που επιζητεί κάθε άνθρωπος, στον Χριστό. Αγωνίστηκε, κουράστηκε και θυσιάστηκε για να ζει στην αγάπη τού Θεού. Στόχος της ήταν να μορφώσει τον Χριστό στις καρδιές και των άλλων ανθρώπων. Για αυτό έσπευσε να δοθεί στην ιεραποστολή και στην υπηρεσία των συνανθρώπων της.

Ό,τι έπραττε, το έκανε επειδή μέσα της λαλούσε το Πνεύμα τού Θεού. Για να λαλήσει, όμως μέσα μας το Πνεύμα τού Θεού, πρέπει να απαλλαγούμε από τις δαιμονικές ενέργειες και διαθέσεις που μας καταβάλλουν πολλές φορές. Δεν υπάρχει στη ζωή τού αγωνιζόμενου χριστιανού συμπόρευση τού Πνεύματος τού Αγίου με τις διαβολικές ενέργειες. Κι ο άνθρωπος καλείται να επιλέξει· ή τον Θεό ή τις ενέργειες τού διαβόλου.

Έχοντας, λοιπόν, τον Θεό να κατέχει ολόκληρο το είναι της, η αγία μας υπερπήδησε όλα τα εμπόδια που τής υπέβαλλε ο διάβολος. Αν θέλουμε κι εμείς να γευθούμε την πίστη, το θάρρος και την Χάρη που αισθανόταν η αγία μας, πρέπει πρώτα να αφήσουμε τον Θεό να ενεργεί ελεύθερα στην ζωή μας και να μας καθοδηγεί όπως Εκείνος θέλει.

Κι ενώ την απειλούσαν, εκείνη χαιρόταν· κι όταν την βασάνιζαν πάλι χαιρόταν. Ακόμη κι όταν ήταν έτοιμοι να την αποκεφαλίσουν, εκείνη δεν ένιωσε θλίψη, αλλά αγαλλίαση διότι ήξερε πως έτσι θα εισερχόταν αβίαστα στη Βασιλεία τού Θεού.

Παρόλο ότι έφυγε σε τόσο μικρή ηλικία, ωστόσο δεν την λυπούμαστε. Αντίθετα, την ζηλεύουμε που κατάφερε και κέρδισε τα αιώνια και είχε τη δύναμη να αρνηθεί αυτά που οι περισσότεροι από μας δεν μπορούμε να αποποιηθούμε.

Αν στην ζωή μας δεν μάθουμε πως ο Θεός καθοδηγεί όλες τις ενέργειές μας κι ότι όσο κι αν προγραμματίσουμε κι οργανώσουμε μελλοντικές καταστάσεις, αυτές δεν υλοποιούνται αν δεν ευλογήσει ο Θεός, θα βασανιζόμαστε πάντοτε μέσα στα θελήματα και τα δικά μας ανθρώπινα λογικά όρια και στο τέλος θα αποτύχουμε».