Οικουμενικός Πατριάρχης: “Ξεκινάει η ευλογημένη πορεία προς το Άγιο Πάσχα το οποίο μας άνοιξε τις πύλες του ουρανού”

Μιλώντας στον Θεό της αγάπης έναν ύμνο ευχαριστίας, εισερχόμαστε ακόμα στην Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή, στην αρένα των ασκητικών αγώνων: νηστεία και εγκράτεια, νηφάλια και πνευματική επαγρύπνηση, μαεστρία των αισθήσεων και προσευχής, η πρακτική της ταπεινότητας και του εαυτού ευαισθητοποίηση. Ξεκινάει η νέα ευλογημένη πορεία προσκυνητή προς το Άγιο Πάσχα το οποίο “μας άνοιξε τις πύλες του ουρανού”. Στην Εκκλησία και ως Εκκλησία, σκεπτόμενοι τον Κύριο της Ανέστη δόξα, δεσμευόμαστε μαζί στο μονοπάτι της θεοποίησης με χάρη που οδηγεί στα ουράνια αγαθά, “Όλα όσα ο Θεός ετοίμασε για εκείνους που τον αγαπούν” (Ι Co 2, 9).
Στην Εκκλησία, όπου επιτυγχάνεται το “αιώνιο μυστήριο” της θείας οικονομίας, όλα έχουν ακλόνητο θεολογικό θεμέλιο και καθαρά σοτεριολογική αναφορά. Η ενσάρκωση του Θεού και η θεοποίηση του ανθρώπου είναι οι πυλώνες της ορθόδοξης πίστης. Προχωράμε προς τον αιώνιο προορισμό μας στην αγάπη του Χριστού. Ο Θεός μας, που είναι ” πάντα για μας “, δεν είναι μια ” ανώτερη δύναμη ” που περιέχεται στην υπερβατικότητα και τη μεγαλοπρέπεια της παντοδυναμίας και της αγιότητας Του · είναι ο αιώνιος λόγος του Θεού ” που πήρε τη μορφή μας ” για να αποκαλούμε την ανθρωπότητα στην κοινωνία της αγιότητας Του, στην αληθινή ελευθερία. Από την αρχή “παραχωρήθηκε στην ελευθερία”, το ανθρώπινο ον καλείται να δεχτεί ελεύθερα αυτό το θείο δώρο. Στο ανθρώπινο-ανθρώπινο μυστήριο της σωτηρίας, η ανθρώπινη συνέργεια λειτουργεί και ως μαρτυρία στον κόσμο του καλοζωντανού – “Τι δεν λάβατε ;” (I Co 4, 7) – με την ανιδιοτελή αγάπη προς το Αδερφέ.
Η Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή είναι από την αριστεία η ώρα να βιώσουμε αυτή την ελευθερία που δίνει ο Χριστός. Η νηστεία και ο ασκητισμός δεν είναι πειθαρχία, κανόνας που επιβάλλεται από έξω · είναι εθελοντικός σεβασμός στην εκκλησιαστική πρακτική · είναι υπακοή στην παράδοση της Εκκλησίας που δεν είναι νεκρό γράμμα, αλλά ζωντανή και αναζωογονητική παρουσία, διαρκής εκδήλωση ενότητας, αγιότητα , καθολικιτέ και αποστολικιτέ της Εκκλησίας. Η γλώσσα της θεολογίας και της υμνολογίας αναφέρεται στην ” χαρούμενη ταλαιπωρία ” και την ” άνοιξη της νηστείας “. Ο πραγματικός ασκητισμός είναι πάντα χαρούμενος, ανοιξιάτικος και φωτεινός. Δεν γνωρίζει ούτε διχασμούς ούτε διαιρέσεις · δεν ξέρει κάτω από τη ζωή και τον κόσμο. Ο ” καταθλιπτικός ασκητισμός “, που οδηγεί σε ” ξήρανση από την ανθρώπινη φύση “, δεν έχει καμία σχέση με το πνεύμα της Ορθοδοξίας όπου αντιμετωπίζονται η ζωή και η πνευματικότητα με pascale χαρά. Υπό αυτή την έννοια, μπροστά στην ευδαιμονία υποσχόμενος ψεύτικο παράδεισο και ο μηδενιστής απαισιόδοξος, η νηστεία και ο ασκητισμός περιέχουν εναλλακτική προσφορά ζωής.
Σημαντικό στοιχείο της ορθόδοξης ασκητικής πνευματικότητας είναι ο κοινωνικός της χαρακτήρας. Ο Θεός της πίστης μας είναι ” ο πιο κοινωνικός Θεός ” ένας ” θεός των σχέσεων “. Σύμφωνα με σχετικό ρητό, η Αγία Τριάδα είναι ” η άρνηση της μοναξιάς “. Η αναγνώριση της σωτηρίας και της ευσέβειας, μετατρέποντας τον ασκητισμό σε ατομικό επίτευγμα Να αγνοήσουμε το τριαδό-κεντρικό πλαίσιο του εκκλησιακού γεγονότος. Η νηστεία που ασκείται για τον εαυτό σας και στο μέτρο της δεν εκφράζει το πνεύμα της ορθόδοξης παράδοσης. Πνευματικότητα είναι η αναζωογονητική παρουσία του Αγίου Πνεύματος η οποία είναι πάντα ” πνεύμα της κοινωνίας “. Η αληθινή πνευματική ζωή αναφέρεται πάντα στην εκκλέσιοποίηση της ύπαρξης και όχι σε ” πνευματική πέμπτη “.
Η Αγία Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού αφιερώθηκε φέτος στην “ποιμαντική ανανέωση και φροντίδα της νεολαίας”, Καλούμε τους νέους να συμμετάσχουν στους πνευματικούς αγώνες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να βιώσουν ανθρωπολογικό βάθος και απελευθερωτικό πνεύμα, για να κατανοήσουν ότι ο Ορθόδοξος μονοπάτι ελευθερίας και υπαρξιακής επίτευξης που επιτυγχάνεται στην ευλογημένη εκκλησιακή ζωή της οποίας ο πυρήνας είναι ” εξομολόγηση της αλήθειας στην αγάπη “. Η ορθόδοξη νεολαία καλείται να ανακαλύψει τον ολιστικό χαρακτήρα της νηστείας η οποία, στην Τριόδο τραγουδείται ως ” ” τροφή της ψυχής “, ” μητέρα όλων των αγαθών και αρετών “. Δεν είναι μόνο να απέχεις από ορισμένες τροφές · είναι να καταπολεμήσεις την αυτάρκεια και την αυτάρκεια · να είσαι ευαίσθητος στα επόμενα βάσανα και να τον βοηθάς · να χρησιμοποιείς τη δημιουργία με Ευχαριστικό τρόπο · είναι υπαρξιακή πληρότητα, κοινωνία ζωής και αλληλεγγύης. Ο ασκητισμός, η νηστεία, η προσευχή, η μετάνοια εκπνέουν το άρωμα και το φως της Αναστάσεως από την οποία αντλούν αίσθηση και κατεύθυνση. Ως είδηση της εκκλησιακής ζωής και του εσχατολογικού προσανατολισμού της, η Ανάσταση είναι ο αδιάβαστος δεσμός της ζωής του ασκητισμού με τον θεϊκό Ευχαριστή, την Ιερό που είναι η γεύση της Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η θεία Ευχαρίστρια φυλάσσεται στο επίκεντρο της ζωής της · αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι η Ανάσταση είναι το θεμέλιο της πίστης του, ο φωτεινός ορίζοντας της πνευματικότητας και της καλής μαρτυρίας στον κόσμο.
Με αυτές τις σκέψεις, δοξάζουμε ταπεινά το έλεος και την ευλογία του Θεού της αγάπης να τρέξει ευσεβώς το μακρύ γήπεδο της Αγίας και Μεγάλης Σαρακοστής, για να φτάσουμε στο salvratrice πάθος του Χριστού Θεού και, δόξα στο άφατο Του, να γιορτάσουμε την ένδοξη Ανάσταση Του από τον θάνατο στην ατελείωτη ζωή.

About The Author

MARTYRIA.GR

See author's posts