Η Ζωοδόχος Πηγή της Ελπίδος και της Αναστάσεως

   Μετά το πέρας της ακολουθίας, απηύθυνε θεολογικό και πνευματικό λόγο προς το εκκλησίασμα, αναδεικνύοντας τη σημασία της Αναστάσεως του Κυρίου και τον ρόλο της Υπεραγίας Θεοτόκου στο μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου. Με λόγο εμπνευσμένο και καρδιακό, ανέπτυξε τα εξής:
“Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· Πάσχα των πιστών! Η διάβασή μας από τον θάνατο, την αμαρτία και τη φθορά στην αιωνιότητα της Βασιλείας του Θεού. Και βέβαια, αδελφοί μου, αυτό πραγματοποιείται με την Ανάσταση του Χριστού, του Υιού του Θεού, ο οποίος, με τη θέλησή Του, προσφέροντας τον εαυτό Του και δια του ζωοποιού Σταυρού Του, μάς χάρισε την Ανάστασή μας, μαζί με τη δική Του Ανάσταση. Εξάλλου, την προανήγγειλε με την ένδοξη Ανάσταση του Αγίου Τετραημέρου Λαζάρου – ως πρόγευση της κοινής αναστάσεως όλων. Μας επιβεβαίωσε το γεγονός της Αναστάσεως, και μαζί Του γινόμαστε κι εμείς «πρωτότοκοι εκ των νεκρών», μετέχοντας στο γεγονός αυτό, αλλά μέσα στον ναό της Θεοτόκου, που αναδεικνύεται ως Παράδεισος για όλους εμάς. Εικόνα της ζώσης Βασιλείας.
Και βέβαια, μέσα από αυτήν τη μεγάλη εορτή της πίστεώς μας  – την εορτή των εορτών και πανήγυρη των πανηγύρεων – η Εκκλησία μάς συνάξει για να αποδώσουμε ιερούς ύμνους και ευχαριστίες προς το πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου, του Αναστημένου Σωτήρος και Λυτρωτή μας.
Στην Παναγία, η οποία πρώτη είδε το γεγονός της Αναστάσεως· πρώτη είδε τον Αναστημένο Σωτήρα και Κύριό της, και Κύριό μας και Θεό μας.
Αν μελετήσουμε προσεκτικά τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Μάρκο – τον οποίο τιμά σήμερα και αύριο η Εκκλησία – θα δούμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα τη μνεία της «άλλης Μαρίας». Είναι η Κυρία Θεοτόκος. Δεν κατονομάζεται ρητώς, διότι εύκολα θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι Εκείνη μιλούσε για την Ανάσταση του Υιού της. Αντιθέτως, άφησε τις Μυροφόρες γυναίκες, τους Αποστόλους, τους Δέκα, ύστερα τους Έντεκα, τους Εβδομήντα και τους Πεντακόσιους αδελφούς, να διαδώσουν και να επιβεβαιώσουν το γεγονός. Και ήταν Αυτή που είχε τον πρωταρχικό ρόλο στη ζωή της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και είναι λογικό να την τιμούμε, ιδιαιτέρως κατά τη χαρά της Αναστάσεως, αυτήν την εβδομάδα της Διακαινησίμου – όπως ονομάζεται, διότι ανακαινίζεται και αναπλάθεται η κτίση εν τω προσώπω του Αναστημένου Ιησού Χριστού, ο οποίος μας αναπλάθει, εμάς που φθαρήκαμε υπό της αμαρτίας, και μας αποκαθιστά στην προπτωτική κατάσταση και γευόμαστε την παρουσία Του στη Βασιλεία Του.
Ο ναός της Θεοτόκου αναδεικνύεται πραγματικός Παράδεισος. Η αποψινή και η αυριανή εορτή μάς υπενθυμίζουν δύο γεγονότα: Πρώτον, την καταστροφή και την ανοικοδόμηση του ναού της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί, έξω από το Επταπύργιο, το 1833· και την ανέγερσή του μέσα σε δύο μόλις χρόνια, το 1835· καθώς και την τέλεση των εγκαινίων του ναού. Δεύτερον, τα άπειρα θαύματα που επιτελεί μέχρι και σήμερα η Κυρία Θεοτόκος σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο – στη Ζωοδόχο Πηγή, από την οποία πηγή ρέει ζών και ρέον ύδωρ συνεχώς, πηγή πολλών θαυμάτων.
Εκείνη μάς επιβεβαιώνει το γεγονός της Αναστάσεως του Υιού της. Μάς υποβάλει σε μία αληθινή μυσταγωγία, αποκαλύπτοντας τον Ζώντα και Αναστημένο Θεό με το γλυκό Της πρόσωπο, την παρουσία Της, τη διδασκαλία Της, τα θαύματά Της, και τις μεσιτείες Της στα ιερά Εικονίσματά Της – στα οποία όλοι μας προστρέχουμε. Οφείλουμε να μάθουμε να εισερχόμαστε στον ναό Της ως σε πραγματικό Παράδεισο. Διότι, από την είσοδο έως και τον κυρίως ναό, και ιδίως στο Ιερό Βήμα, φτάνουμε στον ορατό Τάφο του Χριστού: την Αγία Τράπεζα. Εκεί, συντελούνται τα Μυστήρια της Εκκλησίας – ιδιαιτέρως η Θεία Ευχαριστία, όπου ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού, η Παναγία επιβεβαιώνει αυτή την παρουσία Του. Και ο άρτος και το ποτήριο γίνονται μετοχή των πιστών στο Σώμα και το Αίμα του Αναστημένου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Όταν εισερχόμαστε στον ναό της Παναγίας, γινόμαστε Εκκλησία. Εκκλησία ζώσα, όπως αποκαλούμε και τους ναούς μας: Εκκλησίες. Συγκεντρωνόμαστε εκεί για να υμνήσουμε, να δοξολογήσουμε και να ευχαριστήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, την Παναγία Μητέρα Του και τους Αγίους της πίστεώς μας. Εκείνη, επάνω στην κόγχη του Ιερού Βήματος – η Πλατυτέρα των Ουρανών μας σκεπάζει και μας επιβεβαιώνει την υψηλή Της παρουσία στη ζωή μας. Εφόσον κι εμείς την επιθυμούμε. Γι’ αυτό, μέσα στον ναό Της, εισερχόμαστε μετά φόβου και τρόμου. Αφήνουμε τον εαυτό μας, τον χαμερπή, έξω από την έξω από την πόρτα του ναού και εισερχόμαστε αστράπτοντες και λάμποντες ηλιομένοι.
Από αυτήν την τύρβη της καθημερινότητος και κυρίως την κατάσταση την οποία μας διαχωρίζει από τους άλλους ανθρώπους και βέβαια από το πρόσωπο του Αναστημένου Σωτήρα και Λύτρωτού μας. Και η κυρία Θεοτόκος όχι μόνον με τα θαύματά της, αλλά κυρίως με τη ζωή Της, τον πνευματικό Της αγώνα, την ταπείνωσή Της, αποδέχθηκε να γίνει λειτουργός του μυστηρίου της οικονομίας της σωτηρίας δηλαδή του ανθρώπου, με τη συγκατάθεσή Της κατά την ώρα του Ευαγγελισμού: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τὸ ῥῆμά σου». Προσέλαβε τον Κύριο της Δόξης, και μας Τον προσέφερε – ενανθρωπισμένο, σαρκωμένο, παρόν ανάμεσά μας. Γίνεται η Πορεία μας. Γίνεται και ο Οδηγός αυτής της Πορείας. Καλούμαστε κι εμείς να την ακολουθούμε στη ζωή μας – έξω από τα σκύβαλα που είναι γύρω μας.
Το πρόσωπο της Παναγίας, μας επιβεβαιώνει την ανάσταση του Χριστού, μας ανανεώνει την πίστη μας, μας ανανεώνει τη σχέση μας με τον Θεό και με την εκκλησία Του και μας δίνει την δυνατότητα Εκείνη ως ξεχωριστή και μοναδική μητέρα, όχι μόνον του Αναστάντος σωτήρα και Λυτρωτού μας, αλλά του καθενός από εμάς και της καθεμιάς, να επιβεβαιώσει αυτήν την σχέση τη σωτηριολογική και χριστολογική σχέση που υπάρχει μέσα στην εκκλησία για να σώζονται οι άνθρωποι.
Ο ναός Της αναδεικνύεται για όλους εμάς Παράδεισος. Μεταποιεί τη ζωή μας, αλλάζει το είναι μας, τη σκέψη μας και τη διάθεσή μας. Εφόσον προστρέχουμε σ’ Εκείνη ως αληθινή Μητέρα – με πολύ πίστη, εμπιστοσύνη στο πρόσωπό της και ελπίδα στη ζωή Της και στους λόγους Της που μας δίνει και μας διδάσκει με τρόπο που μόνο Εκείνη γνωρίζει· μάς ψιθυρίζει στους πνευματικούς μας λογισμούς την ώρα που προσκυνούμε με κατάνυξη τα ιερά Της Εικονίσματα.
Ευχόμαστε και προσευχόμαστε η Χάρη του Αναστημένου Χριστού, δια πρεσβειών της Παναγίας Μητέρας Του, να αναδεικνύει τη ζωή μας σε ουσιαστικό, οντολογικό, ορατό Παράδεισο – όχι εικονικό, όχι πρόσκαιρο, αλλά μία συνεχή ανακαίνιση στο μυστήριο της σωτηρίας.
Κλείνοντας, να μην λησμονούμε την προσφορά του Αγίου Ευαγγελιστή Μάρκου, τον οποίο τιμά η Εκκλησία αυτές τις ημέρες. Κατά την Ιερά Παράδοση, υπήρξε μαθητής και γραμματέας του Αποστόλου Πέτρου. Ονομάζεται και Ιωάννης Μάρκος. Στο σπίτι της μητέρας του τελέσθηκε ο Μυστικός Δείπνος και η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.
Ο νεαρός αυτός άνθρωπος, ο οποίος μαζί με τους μαθητές ευρέθη στον κήπο της Γεσθμανής και έζησε την σύλληψη του κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ακουστείς όπως είπα της παραδόσεως του Αποστόλου Πέτρου, το κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου που κατέγραψε ο Ευαγγελιστής Μάρκος και μας παρέδωσε στο Ευαγγέλιό του το οποίον η εκκλησία χρησιμοποιεί σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, λειτουργική περίοδο και κυρίως κατά τις Κυριακές της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Σάββατα και τις Κυριακές.
Ένας άνθρωπος σαν τον Πέτρο, μοιάζει στον Πέτρο! Εμάλωσε όταν βρίσκονταν εις την Κύπρο, εμάλωσε με τον Απόστολο Παύλο και ο Παύλος τον έδιωξε και μάλιστα όχι μόνον τον έδιωξε, αλλά και με τον απόστολο Βαρνάβα που συνοδοιπορούσαν σε αυτήν την αποστολική περιοδεία, ο Απόστολος Πέτρος δεν είπε και τιμητικά κοσμητικά επίθετα για τον Μάρκο βέβαια, ήταν πολύ νεαρός στην ηλικία.
Τον έλεγε Φυγόπονο, δεν ήθελε να κοπιάζει, αλλά ήταν νεαρός. Αναδείχθηκε αλήθεια, ένας σπουδαίος απόστολος και ευαγγελιστής του κυρίου μας Ιησού Χριστού και της εκκλησίας ολοκλήρου, γι’ αυτό και τον τιμούμε και έχουμε ακριβείς κριτικές πηγές. Καινοδιαθηκικές από το ευαγγελικό του κείμενο το οποίον η εκκλησία το χρησιμοποιεί και θα πρέπει και σ’ αυτόν να προσφεύγουμε και να ζητούμε τις ευχές και τις μεσιτείες του, αλλά και να διαβάζουμε το ιερό ευαγγελικό του κείμενο, το οποίο έχει πάρα πάρα πολλά να μας διδάξει, από την εμπειρία και το γεγονός των θαυμάτων και της πίστεως του Αποστόλου Πέτρου.
Εύχομαι λοιπόν η χάρη του Θεού δι’ όλων αυτόν να ευλογεί και να αγιάζει όλους και να μας χαριτώνει στη ζωή μας”.