Η εορτή του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία στο Κεφαλοχώρι (ΦΩΤΟ)

Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγοστον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Κεφαλοχωρίου επί τη εορτή του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Πάτερ Δαβίδ παμμακάριστε, … τῷ Θεῷ, σεαυτόν ἀναθέμενος κο­σμι­κήν προσπάθειαν, θεοφρόνως ἀπέρριψας».

Τιμοῦμε σήμερα μεθέορταἐδῶ στήν ἐνορία σας, ὅπως τό ἔχουμε καθιερώσει ἀπόἐτῶν, τή μνήμη ἑνός μεγάλου ἀσκητοῦ καί θαυμα­τουργοῦ ἁγίου, τοῦ ὁσίου Δαβίδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ· ἑνόςἁγίου, ὁ ὁποῖ­ος, ἄν καί δένἔζησε στά χρόνια τῶν μεγάλων ἀσκητῶν καί μονα­χῶν, ἔφθασε στά μέτρα τῆς δικῆς τους ἁγιότητος, ἀπή­λαυσε ἀνα­ρί­θμητες πνευματικές καί οὐράνιες δωρεές ἀπό τόν Θεό καίἀξιώθηκε νά γίνει μέ τή ζωή, τόν λόγο του καί τά θαύ­μα­τά του ἀπλανής ὁδη­γός τῶν ἀν­θρώπων πρός τόν Θεό.

Πῶς ὅμως τό ἐπέτυχε αὐτό ὁ ὅσιος Δαβίδ; Μᾶς τόἀποκαλύπτει ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος στό στιχηρό τῶν Αἴνων τό ὁ­ποῖο προέταξα. «Τῷ Θεῷ σεαυτόν ἀνα­θέμενος, κοσμικήν προσπά­θει­αν θεοφρόνωςἀπέρριψας».

Αὐτός ἦταν ὁ δρόμος πούἀκο­λού­θησε ὁ ὅσιος Δαβίδ γιά νά ἐπι­τύχει τόν στόχο τῆς ζωῆς του, γιά νά ἐπι­τύχει τήν ἁγιότητα, ἡ ὁποία δέν εἶναι σκοπός καί στόχος μόνο κά­ποιων ἀνθρώπων,ἀλλά εἶναι κοινός στόχοςὅλων μας, ὅλων τῶν πιστῶν. Ἀφιέρωσε, δηλαδή, τόν ἑαυτό του στόν Θεό καίἀπομακρύνθηκε ἀπό κάθε προσπάθεια καί κάθε ἀγώνα πού ἀπέβλεπε στήν κατάκτηση γηΐ­νων καί κοσμικῶν στόχων, ἔχο­ντας προσηλωμένο τόν νοῦ του στόν Θεό.

Καί ἄς μήν θεωρήσει κανείς ὅτι αὐ­τό τό ἐπέτυχεὁ ὅσιος Δαβίδ, ἐπειδή ἦταν μοναχός καί ἔζησε μία ζωήἀφιερωμένη ἀποκλει­στι­κά στόν Θεό. Διότι οὔτε ὁὅσιος Δα­βίδ ἔζησε ὅλη τή ζωή του στήν ἡσυχία καί τή γαλήνη ἑνός μο­να­στηριοῦοὔτε ἡ ἀφιέρωση στόν Θεό εἶναι καθῆκον καίὑποχρέωση μόνο τῶν μοναχῶν ἤ τῶν κλη­ρι­κῶν. Ἡπρόσκληση τοῦ Θεοῦ «υἱέ μου, δός μοι σήν καρδίαν», δέν ἀπευθύνεται σέ λίγους μόνο ἀν­θρώπους, γιατί ἐάνἀπευθυνόταν μόνο σέ αὐτούς ὁ Θεός θά ἦτανἄδικος καί θά μεροληπτοῦσε καί δέν θάἔδιδε σέ ὅλους τούς ἀν­θρώ­πους τίς ἴδιες εὐκαιρίες.Ἄλ­λω­στε καί ὁ λόγος του καί οἱ ἐντο­λές του δένἀφοροῦν μόνο κά­ποι­ους,ἀλλά ὅλους ἐκείνους πού τόν πι­στεύουν καί θέλουν νά βρίσκονται κοντά του.

Ὁ ὅσιος Δαβίδ ἔζησε καί μέσα στόν κόσμο καί μαζί μέ τόν κόσμο καί τούςἀνθρώπους, καθώς πολ­λοίἦταν ἐκεῖνοι πού τόν ἐπι­σκε­πτόταν γιά νά ἀκούσουν τίς συμ­βου­­λές του καί νά πάρουν τήν εὐ­λογία του,ὅπου καί ἐάν μόνασε. Ἀλλά ὁὅσιος δέν ἄφησε τήν ψυχή του νά προσκολληθεῖ στόν κόσμο. Δέν ἄφησε τήν ψυχή του νά δε­σμευ­­θεῖ ἀπό τόν κόσμο καί τίς ἐπι­διώξεις του, γιατί γνώριζε τόν λό­γο τοῦ Κυρίου ὅτι «ἑνός ἐστί χρεί­α», καί αὐτό τό ἕνα εἶναιἡ σω­τη­ρία τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἡ ὁ­ποίαἐπιτυγχάνεται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶ­ναι στραμμένοςἀποκλειστικά στά ἐγκόσμια πράγματα, ὅταν ὁ ἄν­θρω­­πος δέν εἶναι ἀποκλειστικάἀφοσιω­μέ­νος στίς κοσμικέςἐπι­διώ­ξεις του.

Καί αὐτό εἶναι κάτι πούἰσχύει γιά ὅλους μας. ὉΘεός γνωρίζει ὅτι ἔχουμε καί ἀνθρώπινες ἀνά­γκες καίἀνθρώπινες φιλοδοξίες καί δέν τίς ἀπαγορεύει ἀλλά οὔτε καί τίς κα­­ταδικάζει. Ζητᾶ ὅμως ἀπό ἐμᾶς πού τόν πιστεύουμε καί τόν ἀγα­ποῦμε νά μήν γίνονται αὐτές οἱ ἐπιδιώξεις μας, αὐτές οἱπρο­σπά­θειές μας γιά νάἀποκτή­σουμε τά ὑλικάἀγαθά πού θά μᾶς χα­ρί­σουν μία ἄνετη ζωή, γιά νά κερ­δί­σουμε τήν ἐκτίμηση τῶν συναν­θρώ­πων μας καί νά δια­κρι­θοῦμε ἀπο­κτώ­ντας τιμές καί δόξες κο­σμι­κές, ἡπρώ­τη προτεραιότητα στή ζωή μας. Νά μήν γίνονται βα­ρίδια ὅλα αὐτά πού θά μᾶς κρατοῦν στή γῆ, πού θά σκοτίζουν τόν νοῦ μας, πού θά ἀπασχολοῦν τή σκέψη μας, πού θά γεμίζουν τήν ψυχή μας, ὥστε νά μήνὑπάρχει χῶρος γιά τόν Θεό, νά μήν ὑπάρχει χῶρος γιά τήν ἀγά­πη του, νά μήνὑπάρχει χρό­­νος νάἀφιερώνουμε στόν Θεό καί νά ἀπολαμβάνουμε τή χαρά τῆς πα­ρου­σίας του στήν ψυχή μας.

Καί ὅταν ὁ Θεός εἶναι παρών στή ζωή μας καίὅταν ἡ σκέψη μας εἶναι στραμμένη πρός τήν ἀγάπη του, τότε εὐκολότερα θά μποροῦ­με νά βαδίσουμε καίἐμεῖς τόν δρόμο τῶνἐντολῶν του, χωρίς νά ἐπη­ρε­α­ζόμεθα οὔτε ἀπό τίς σει­ρῆ­νες οὔ­τε ἀπό τούς πειρασμούς τοῦ κό­σμου.

Ἄς μιμηθοῦμε, λοιπόν, καίἐμεῖς τό παράδειγμα τοῦὁσίου καί θεο­φό­ρου πατρόςἡμῶν Δαβίδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳκαί ἄς μήν ἐπιτρέπουμε στίς κοσμικές φροντίδες καί μέρι­μνες καί στίςἀνθρώπινες ἐπιδιώ­ξεις μας νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ἄς ἀγωνιζό­με­θα νά ἔχουμε πάντοτε τόν νοῦ μας καί τήν καρδιά μας προσκολλη­μέ­νη σέ αὐτόν,ὥστε νά ἔχουμε τή χά­ρη του καί νά προοδεύουμε πνευ­­ματικά γιά νά ἀξιωθοῦμε, διά πρεσβειῶν τοῦ ὁσίου Δαβίδ, τῆς αἰ­ωνίου ζωῆς καί σωτηρίας. Αὐτῆς τῆς ζωῆς πού καί ἐκεῖνοςἀπολαμβάνει, καί ὅλοι οἱἅγιοι καί ὁ ἅγιος Δημήτριος, οἱ ὁποῖοι μᾶς δίδουν πρότυπα προκειμένου νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς, προκειμένου νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό, προκειμένου νά προσπαθήσουμε νά μήν κυριευθοῦμε ἀπό ὅλες αὐτές τίς φιλοδοξίες καί τίς ἐπιδιώξεις γιά τά ὑλικάἀγαθά, ἀλλά νά ἔχουμε πάντα κατά νοῦν ὅτι «ἑνόςἐστί χρεία», καί αὐτό τό ἕνα εἶναι ἡ ψυχή μας.

Τί λέγει ὁ Κύριος; Ἐάν τόν κόσμο ὅλο τόν κερδίσουμε καί ζημιωθοῦμε τήν ψυχή μας, δέν κάναμε τίποτε, δέν κερδίσαμε τίποτε. Διότι ὅλα αὐτά τά ὁποῖα θά κερδίσουμε σέ αὐτή τή ζωή, θά μείνουν ἐδῶ. Ποιός τά πῆρε μαζί του; Ποιός ἔφυγεἀπό αὐτή τή ζωή καί πῆρε εἴτε τή δόξα εἴτε τά πλούτη εἴτε ἀκόμη καί τήν ὀμορφιά;Ὅλα μένουν πίσω. Ἕνα μᾶς συνοδεύει: ἡ καθαρή ζωή μας, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν καί ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Θεό. Γιατί; Γιατί, ἀδελφοί μου, τόν Θεό τόν ἀγαποῦμε ὄχι ἐδῶμόνο. Θά συνεχίσουμε καί στήν ἄλλη ζωή νά ζοῦμε αἰώνια, ἐκεῖ πού δένὑπάρχει οὔτε πόνος, οὔτε θλίψη, οὔτε στεναγμός,ἀλλά ζωή αἰώνιος,ἀτελεύτητος. Εἶναι ὅμωςὡραῖο γιά λίγα πράγματα πρόσκαιρα, γιατί κανείς μας δέν ξέρει πόσα χρόνια θά ζήσουμε, γι᾽ αὐτά τά ὁποῖα κουραζόμεθα νάἀποκτήσουμε καί νάἀφήσουμε στά παιδιά μας, καί καλά κάνουμε, νά τήν στερηθοῦμε; Ὅλα αὐτά νά μήν μᾶς κρατήσουν κάτω σάν βαρίδια, ὅπως εἶπα καί προηγουμένως, ἀλλά νά μᾶςἀφήσουν νά ἀνέλθουμε πνευματικά καί νά ζήσουμε μαζί μέ τόν Θεό καί σέ αὐτή τή ζωή ἀλλά καί στήν ἄλλη.Ἀμήν.