29 Μαρτίου 2024

Η εορτή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Τήν Πέμπτην, 23ην Ἀπριλίου/ 6ην Μαΐου 2021, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἐν ᾗ ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται τό μαρτύριον αὐτοῦ εἰς Ρώμην, τό ἔτος 303 μ.Χ. ἐπί Διοκλητιανοῦ.

Ἡ μνήμη αὐτοῦ ἑωρτάσθη ὡς ἐξῆς:

Α΄. Εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱεράν Μονήν τῆς Ἑβραϊκῆς συνοικίας τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων δι’ Ἑσπερινοῦ  ἀφ’ ἑσπέρας, τελεσθέντος ὑπό τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτατου  Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Νεκταρίου καί π. Καλλίστου, ψάλλοντος τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα, ἐν συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί ἄλλων πιστῶν.

Εἰς το Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος διά τοῦ κάτωθι κηρρύγματος Αὐτοῦ, ὡς ἕπεται:

Σύνδρομος ἐξέλαμψεν ἡμῖν ἡ πανένδοξος μνήμη ἡ τοῦ θεράποντος τῇ Ἀναστάσει Χριστοῦ, ἐν ᾗ συνελθόντες οἱ πιστοί φαιδρῶς ἑορτάσωμεν, ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Τό ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ὡδήγησεν τά διαβήματα ἡμῶν ἐν τῇ ἐπωνύμῳ  ἱερᾷ ταύτῃ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ μεγαλομάρτυρος, ἵνα μετά παρρησίας ἑορτάσωμεν τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην.

Ὁ ἅγιος Γεώργιος διεκρίθη ὡς μέγας μάρτυς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ κατά τούς χρόνους τῶν ἀπηνῶν διωγμῶν τῶν Χριστιανῶν ὑπό τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305). Ὁ Γεώργιος, γόνος πλουσίας καί εὐγενοῦς οἰκογενείας, καταγομένης ἐκ Καππαδοκίας, ὑπηρέτει ὡς ἀξιωματικός εἰς τάς τάξεις τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Οὗτος, ὁμολογήσας πίστιν εἰς Χριστόν συνελήφθη, ὑπεβλήθη εἰς φρικτά μαρτύρια καί τέλος ἀπετμήθη τήν κεφαλήν αὐτοῦ. Ὑπό δέ τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρώτων αἰώνων κατετάγη μεταξύ τῶν μεγάλων ἁγίων αὐτῆς μαρτύρων. Ἡ προχριστιανική πόλις τῆς Παλαιστίνης Διόσπολις, ἡ μετέπειτα καί σύγχρονος ἡμῖν πόλις Λύδδα, ἔνθα σῴζεται ὁ  μεγαλοπρεπής ἐπώνυμος αὐτοῦ ναός, ἀνηγερμένος ἐπί τοῦ κενοταφίου τοῦ ἁγίου, κατέστη τό κέντρον τῆς πρός τόν μάρτυρα τιμῆς. Ἡ τιμή δέ τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐπεξετάθη εἰς ἅπασαν τήν Ρωμαϊκήν Αὐτοκρατορίαν εἰς ἀνατολήν καί Δύσιν.

Διερωτώμεθα διά τί ὁ θαυμαστός καί ἔνδοξος Γεώργιος ἐπεζήτει τό ὑπέρ Χριστοῦ μαρτύριον: «ἐνίκα γάρ ὁ πόθος τήν ἀνθρωπίνην φύσιν διά θανάτου πείθων τόν ἐραστήν, διαβῆναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀνακράζει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ. Ὁ δέ Προφητάναξ Δαυΐδ λέγει:  «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν σου»,  (Ψαλμ. 16,15).

Τῆς θείας ταύτης δόξης θεωρός ἐγένετο ὁ ὑπό τῶν μισούντων αὐτόν καί λιθοβοληθείς Στέφανος ὁ Πρωτομάρτυς κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ: «ὑπάρχων δέ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀτενίσας εἰς τόν οὐρανόν εἶδε δόξαν Θεοῦ καί Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 7,55).

Τόσον οἱ φονευθέντες Προφῆται τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ προκαταγγείλαντες τό φῶς τοῦ κόσμου, δηλονότι τόν Χριστόν, ὅσον καί ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος συνέβαλον ἀποφασιστικῶς, ἵνα ὁ γενναῖος ἀθλητής Γεώργιος ἐνστερνισθῇ τόν λόγον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, λέγοντος: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς»,  (Ἰωάν. 8,12).

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει:  «Ἦν μέν γάρ ἐν μόνῃ τῇ Ἰουδαίᾳ γνωστός ὁ Θεός καί ἐν μόνῳ δέ τῷ Ἰσραήλ μέγα τό ὄνομα Αὐτοῦ, βαθύς δέ ὥσπερ τήν ἑτέραν ἅπασαν γῆν κατεπίμπλη [ἐντελῶς ἐγεμίζετο] σκότους, οὐδενός τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τό θεῖον τε καί οὐράνιον ἔχοντος φῶς, πλήν ὅτι μόνου τοῦ Ἰσραήλ».

Πράγματι, ὁ σοφός Γεώργιος ζῇ καί κινεῖται εἰς χρόνους, ὅπου τό δαιμονιῶδες σκότος τῆς εἰδωλολατρείας κυριαρχεῖ ἐφ’ ὅλης τῆς γῆς καί οἱ Ρωμαῖοι Αὐτοκράτορες θεοποιοῦν ἑαυτούς καί ἀπαιτοῦν προσκύνησιν ὑπό πάντων τῶν ὑπηκόων αὐτῶν, πολλῷ δέ μᾶλλον τῶν Χριστιανῶν, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός, αὐτοῦ: « Εὐσεβείας τοῦ ἐχθροῦ τά φρυάγματα, τῷ γάρ θείῳ ζήλῳ τόν νοῦν πυρπολούμενος, τῶν εἰδώλων ἔσβεσας τό ἄθεον φρύαγμα, ὅθεν ἐπαξίως ἀμοιβήν τῶν βασάνων ἐδέξω τόν στέφανον καί παρέχεις ἰάματα, ἀθλοφόρε Γεώργιε».

Ὁ θαυμαστός Γεώργιος συγκαταλέγεται εἰς τήν χορεῖαν τῶν μεγαλομαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, διότι οὗτος οὐκ ἐπαισχύνθῃ τό μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν, ὡς παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος τῷ μαθητῇ αὐτοῦ Τιμοθέῳ, (Β΄ Τιμ. 1,8).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἅγιος Γεώργιος ἀναδεικνύεται ἀπόστολος καί κῆρυξ τῶν σωτηριωδῶν ἀληθειῶν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ἐμπνεόμενος ἀπό τό κήρυγμα τοῦ ἱερωτάτου Παύλου, λέγοντος:  «οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν»,  (Ἑβρ. 13,14).

Ἡ δέ μέλλουσα πόλις δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν αἰώνιον ζωήν, δηλονότι τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, περί τῆς ὁποίας ὁ Κύριος λέγει:  «ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ», (Ματθ. 6,33). «Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 14,22) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Οἱ μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν τό καύχημα καί τήν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας· διά τοῦτο καί ἀπολαμβάνουσιν ἰδιαζούσης τιμῆς. Τοῦτο δέ ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι τά λείψανα τῶν μαρτύρων παρέχουν ἰάματα τοῖς τιμῶσιν καί προσκυνοῦσιν αὐτά ἀφ’ ἑνός, καί ἡ ἀφθαρσία αὐτῶν καταγγέλλει καί ὁμολογεῖ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ἀφ’ ἑτέρου.

Προσέτι δέ τό δι’ αἵματος μαρτύριον τῶν ἁγίων μαρτύρων ἀποτελεῖ ἔμπρακτον καί ἀναντίρρητον μαρτυρίαν τῆς ἐπί τοῦ Σταυροῦ θυσίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέρ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν γένους. Διό ὁ μέγας Παύλος λέγει:  «Εἰ δέ ἀπεθάνομεν σύν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καί συζήσομεν Αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστός ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει»,  (Ρωμ. 6, 8-9).

Αὐτόν ἀκριβῶς τόν θάνατον τῆς Ἀθανασίας τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐνεδύσατο καί ὁ σήμερον ἑορτίως τιμώμενος ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος. Αὐτόν τοῦτον τόν ἐκ τῆς Παρθένου Θεοτόκου Μαρίας σάρκα ἠμφιεσμένον καί τεχθέντα Σωτῆρα τοῦ κόσμου ἐπόθησε ὁ γεωργός τῆς εὐσεβείας Γεώργιος. Διό καί ἡμεῖς οἱ τιμῶντες τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην ἐν τῇ Παλαιᾷ ἀγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ ἱκετεύσωμεν καί εἴπωμεν:  « Θερμοτάτῃ πίστει καί στοργῇ τούς προσκαλουμένους σε Μάρτυς Χριστοῦ στεφηφόρε Γεώργιε, παρεστώς ὁλόφωτος, σεπτῷ βήματι τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος σοῦ ταῖς ἱκεσίαις καί ταῖς προστασίαις διαφύλαξον». Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη.

Μετά τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ἡ ἀνακαινίσασα καί ἁγιογραφήσασα τόν Ναόν ὁσιωτάτη ἡγουμένη Μαριάννα ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον καί εἰς τό προαύλιον.

Β’. Εἰς τόν ἐν τῇ πόλει τῆς Ἄκκρης- Πτολεμαΐδος ἱερόν Ναόν αὐτοῦ δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Γ΄. Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ἁγίου Γεωργίου τοῦ «Νοσοκομείου», εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν Ἱεροσολύμων, προσκειμένην τῇ Μονῇ τῶν Ἀρχαγγέλων δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν ὑπό τοῦ Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ μοναστηριακοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου, ἐν συμμετοχῇ προσευχητικῇ μοναχῶν καί λαϊκῶν τῆς παροικίας Ἱεροσολύμων.

Τήν Ἁγιοταφιτικήν Συνοδείαν ταύτην ἐδεξιώθη ἡ ὁσιολογιωτάτη μοναχή Πανσέμνη, ἡ ἀνακαινίσασα τόν Ναόν καί συντηρήσασα τάς εἰκόνας αὐτοῦ.

Δ΄. Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ, περιοχῆς Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος, ἐν μέσῳ μουσουλμανικοῦ χωρίου δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας την πρωΐαν, προεξάρχοντος  τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, ψαλλόντων Ἀραβοφώνων Ἱεροψαλτῶν, ἐν συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί ἄλλων πιστῶν καί προσευχομένων Ἀραβοφώνων πιστῶν ἐκ Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη τέλος ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίττης Ἀνανίας.

Ε΄. Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Λύδδῃ, ἔνθα καί τό κενοτάφιον αὐτοῦ, διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, τελεθείσης ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἱερομονάχου π. Μαρκέλλου ἐν συμμετοχῇ πιστῶν τῆς Λύδδης.