29 Μαρτίου 2024

Θεσσαλιώτιδος Τιμόθεος: “Ὁ Κύριος μας ανύψωσε και μας έδωσε δύναμη! Μάς χάρισε φώς, γιατί είναι Αυτὸς το Φώς το αληθινό”

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἐψάλαμε κατὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου στὴν τέταρτη (δ΄) ᾠδὴ τὴν Καταβασία: «Ῥάβδος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαὶ καὶ ἄνθος ἐξ αὐτῆς, Χριστέ, ἐκ τῆς Παρθένου ἀνεβλάστησας· ἐξ ὄρους ὁ αἰνετὸς κατασκίου δασέος ἦλθες σαρκωθεὶς ἐξ ἀπειράνδρου ὁ ἄϋλος καὶ Θεός· δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύϱιε» (Καταβασία δ΄ ᾠδῆς Χριστουγέννων).

Μία ἀπὸ τὶς προφητεῖες γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι καὶ αὐτὴ τοῦ προφήτου Ἡσαΐα: «Καὶ ἐξελεύσεται ῥάβδος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται» (11, 1). Τὴν προφητεία αὐτὴ χρησιμοποιεῖ ὁ ἱερὸς Κοσμᾶς ὁ ὑμνῳδὸς στὴ σύνθεση τοῦ παρόντος εἱρμοῦ.

Ὁ προφήτης Ἡσαΐας ὁμιλεῖ γιὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ ἐπρόκειτο νὰ συμβῇ στὸ μέλλον, ὁ ὑμνογράφος ὑμνεῖ τὸ ἴδιο πλέον γεγονός, ἀλλὰ πραγματοποιημένο.

«Ῥάβδος», δηλαδὴ κλαδί, εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ποὺ σὰν ἀπὸ ρίζα προῆλθε ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξῆλθε καὶ ὁ Ἰεσσαί, ὁ πατέρας τοῦ βασιλιὰ Δαβίδ. Ἡ Παναγία, λοιπόν, καταγόταν καὶ ἀπὸ τὴν βασιλικὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ ἀπὸ τὸ βασιλικὸ γένος τοῦ Δαβίδ. Ἀπὸ αὐτὴν τὴν ῥάβδο, τὴν Παρθένο Μαρία δηλαδή, σὰν ἄλλο λουλούδι-λουλούδι εὐωδιαστό, ἀειθαλὲς καὶ ἀμάραντο, βλάστησε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀπὸ τὸν ὁποῖο προῆλθε ὁ πλέον γλυκὺς καρπός, ἡ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἡ τέταρτη βιβλικὴ ᾠδὴ ἀνήκει στὸν προφήτη Ἀββακούμ, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ συνέχεια τοῦ εἱρμοῦ ἐμπνέεται ἀπὸ αὐτὸν καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴν χριστολογικὴ προφητεία «Ὁ Θεὸς ἀπὸ Θαιμὰν ἥξει, καὶ ὁ ἅγιος ἐξ ὅρους κατασκίου δασέος» (3, 3).

«Ὄρος» σκιερὸ καὶ μὲ πυκνότατη βλάστηση εἶναι ἡ Παρθένος Μαρία. Καὶ γιατὶ ἄραγε; Διότι ὅπως τὸ βουνὸ χωρὶς νὰ τὸ ὀργώνουμε, νὰ τὸ σπέρνουμε καὶ νὰ τὸ καλλιεργοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, αὐτὸ βλαστάνει τὰ ὑψηλὰ δένδρα, τὰ ἄλλα φυτὰ καὶ τὸ χορτάρι, ἔτσι καὶ ἡ Θεοτόκος «ἀσπόρως» καὶ ἀγεωργήτως» βλάστησε τὸν Κύριό μας. Καὶ ὅπως συνήθως ἡ πυκνὴ βλάστηση ἑνὸς ὑψηλοῦ βουνοῦ παραμένει παρθένα, ἂν δὲν πειραχθῇ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἔτσι διαφυλάχθηκε ἀπείραχτη ἀπὸ ἄνθρωπο καὶ ἡ παρθενία τῆς Θεοτόκου. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι ἀνάλογη εἶναι καὶ ἡ προφητεία γιὰ τὴν παρθένο Μαρία τοῦ προφήτου Δανιήλ: «Ἐθεώρεις ἕως οὗ ἐτμήθη λίθος ἐξ ὄρους ἄνευ χειρῶν» (2, 34).

Ἡ Παναγία ὡς «ὄρος» χαρακτηρίζεται «κατάσκιον» προφανῶς διότι τὴν ἐπεσκίασε ἡ δύναμη τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. 1, 35).

Ἀδελφοί μου ἀγαπημένοι,

Στοὺς καιρούς μας, κατὰ τοὺς ὁποίους πνευματικὲς ἀξίες, παραδόσεις καὶ ἀρχὲς θεμελιωμένες στὴν παγκόσμια συνείδηση κλονίζονται∙ σήμερα ποὺ πολλοὶ ἔχουν χάσει τὸν προσανατολισμό τους μέσα στὶς πολυθόρυβες ἀποχρώσεις τῆς ζωῆς, ἐνῶ παράλληλα ὑψώνονται εἴδωλα μίας νοοτροπίας, ἡ ὁποία ἀρνεῖται παρακαταθῆκες αἰώνων, ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία μὲ τὴν Γέννηση τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ καὶ μέσῳ τοῦ ἀσκητικοῦ της ἰδεώδους ἀνοίγει ὁρίζοντες φωτὸς καὶ ἐλπίδος.

Ὁ Κύριος μᾶς ἀνύψωσε καὶ μᾶς ἔδωσε δύναμη! Μᾶς χάρισε φῶς, γιατὶ εἶναι Αὐτὸς τὸ Φῶς τὸ ἀληθινό∙ μᾶς χάρισε τὴ θεογνωσία γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ παλεύουμε μὲ ὅλα τὰ σκύβαλα τοῦ ἄκοσμου κόσμου μας καὶ μᾶς χάρισε, τέλος, τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν αἰωνιότητα.

Γι’ αὐτό, πρέπει νὰ πάψουμε νὰ ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα τοῦ αἰῶνος τούτου, ποὺ δαιμονοποιεῖ τὴ ζωή μας καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ στέρι τῆς Βηθλεέμ, ὥστε νὰ ἀνεύρουμε μέσα στὴ φάτνη ἐσπαργανωμένο τὸν Σωτῆρα Κύριο καὶ νὰ Τὸν προσλάβουμε καὶ νὰ Τὸν τοποθέτησουμε στὴ φάτνη τῆς καρδιᾶς μας καὶ νὰ ἐνωθοῦμε μαζί Του.

Κ α λ ὰ   κ α ὶ   ε ὐ λ ο γ η μ έ ν α   Χ ρ ι σ τ ο ύ γ ε ν ν α!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

 † Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

     ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ

   Τ Ι Μ Ο Θ Ε Ο Σ