Ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος στον ιδρυματικό Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων του Νοσοκομείου Καρδίτσας

   Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος προσευχήθηκε για την υγεία των νοσηλευομένων, τη δύναμη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, καθώς και για την ενίσχυση όλων όσοι διακονούν στον χώρο της υγείας.
Στην παρακάτω ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης απευθύνεται με λόγο πατρικό και εμπνευσμένο προς τους ιατρούς, τους νοσηλευτές και όλους τους λειτουργούς της υγείας, με αφορμή την εορτή των Αγίων Αναργύρων. Μέσα από την ευαγγελική περικοπή και τη μαρτυρία των Αγίων, υπενθυμίζει τη σημασία της διακονίας του ανθρώπου όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή, με αγάπη, ευαισθησία και πνευματική ευθύνη. Ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Το σημερινό εγκεφαλικό ανάγνωσμα, που διαβάσαμε κατά την ευχαριστιακή μας σύναξη, την τέλεση δηλαδή της Θείας Λειτουργίας, επί τη Ιερά μνήμη των Αγίων ενδόξων, θαυματουργών και ιαματικών Αναργύρων, είναι από το κατά Ματθαίον ιερό Ευαγγέλιο και καθορίζει ο ίδιος ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός, το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινούνται οι δικοί Του άνθρωποι μετά από την αποχώρησή Του από τον κόσμο αυτόν και την ύψωσή Του, την ανάβασή Του εις τους ουρανούς, κατά την ένδοξη Αναλήψή Του.
Λίγο πριν, λοιπόν, από αυτό το γεγονός, καλεί -λέγει- τους μαθητές Του, τους οποίους και απαριθμεί, και όλως ιδιαιτέρως γιατί ήταν η ομάδα η οποία έζησε τον Χριστό πολύ κοντά, συναναστράφηκε μαζί Του. Τους καλεί, λοιπόν, και τους λέγει ότι μετά από τη δική Του αποχώρηση και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στη ζωή της Εκκλησίας, θα πρέπει να πορευθείτε -λέγει- στον κόσμον άπαντα και να κηρύξετε το Ευαγγέλιον πάση τη κτίσει, και να τους λέγετε ότι «Ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν», η Βασιλεία του Θεού. Ότι, πλέον, όλες οι κινήσεις και κυρίως αυτών οι οποίοι πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, η ζωή τους και η σκέψη τους θα πρέπει να είναι εμποτισμένη από τη δική Του παρουσία.
Αν θυμηθούμε λίγο τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, υπέργηρος πλέον, σχεδόν 100 χρόνων, επειδή και κοπιακώς από τη ζωή, δεν μπορούσε να κηρύττει. Υπεδείκνυε εις τους μαθητές και τους κατοίκους της Εφέσου, της ξακουστής εκείνης πόλεως της Μικράς Ασίας, όταν ζούσε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ένα κήρυγμα και μια διδασκαλία ψέλλιζε, τεκμηρίως, «Τεκνία, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», ζείτε δηλαδή μέσα στην παρουσία του Θεού.
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής ήταν εμποτισμένος μέσα στη ζωή του από τον Ιησού Χριστό. Ήταν ο ηγαπημένος, ο επιστήθιος φίλος, παρθένος, ο οποίος έζησε και το Πάθος Του πολύ περισσότερο και με περισσότερη ευαισθησία από τους άλλους μαθητές και παρέλαβε τη μητέρα Του «εἰς τὰ ἴδια» (στο σπίτι του), της στάθηκε, συναναστράφηκε περισσότερο μαζί της.
Αυτή την εμπειρία του Χριστού, λοιπόν, οι Απόστολοι την έζησαν στη ζωή τους περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο. Αυτή όμως η εμπειρία μεταδίδεται και στους Αγίους. Είναι ένα χάρισμα που ο Θεός χάρισε στην στενή ομάδα των Δώδεκα Μαθητών, αλλά δι’ εκείνων, μέσω εκείνων, το προσλαμβάνουμε και εμείς.
Και σήμερα, που η Εκκλησία τιμά αυτή τη δυάδα των μαρτύρων, του Αγίου Κοσμά και του Δαμιανού των εκ Ρώμης – έχουμε τέσσερις δυάδες Αγίων Αναργύρων και τους εορτάζουμε σε ισάριθμες μνήμες τους ολόκληρο τον χρόνο – σήμερα είναι αυτών των εξεχόντων ιατρών επιστημόνων της εποχής του 1ου αιώνος, οι οποίοι γεννήθηκαν, σπούδασαν, έζησαν και μαρτύρησαν εις την Ρώμη. Και το αγγελικό ανάγνωσμα λοιπόν επειδή αυτούς τους ανθρώπους – αλλά και όλους τους ανθρώπους διαχρονικά μέσα στη ζωή της Εκκλησίας – τους καθιστά φίλους του Ιησού Χριστού και μάρτυρες της πίστεώς Του, αυτό το προνόμιο μας το δίνουν οι Απόστολοι, που τους γιορτάζαμε χθες και προχθές, και μεταφέρεται, μεταβιβάζεται, στους Αγίους της Εκκλησίας, στους Αγίους της Πίστεως.
Και ο Κύριος αυτό τονίζει. Και οι Άγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός, με το έργο τους αυτό έκαναν. Κήρυτταν τον Ιησού Χριστό μέσα και από την ιατρική τους επιστήμη, μέσα και από τις θεραπείες -τις οποίες προσέφεραν- ήταν αναργύρως. Γι’ αυτό και τους ονομάζουμε Αναργύρους. Έτσι, άνευ αργυρίου (τιμής), αλλά και παράλληλα, φρόντιζαν και τον έσω άνθρωπο, την ψυχική κατάσταση του ανθρώπου, που αυτό έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη.
Εδώ, μέσα σε αυτόν τον χώρο, όπου λειτουργείτε και υπηρετείτε, η υγεία του ανθρώπου, πόσες φορές ένας ασθενής δεν έπιασε το χέρι της νοσηλεύτριας ή του νοσηλευτή ή του ιατρού, γιατί έχει ανάγκη από εσωτερικό επιστηριγμό! Βεβαίως η επιστήμη, η γνώση, βεβαίως η ιατρική είναι αναγκαία. Αλλά εκτός από αυτό, έχουμε και ανάγκη αυτής της ολοκληρώσεως, ή  στη δεδομένη στιγμή που έχουμε την αδυναμία μας και την ασθένειά μας, έχουμε ανάγκη και από άλλον επιστημονικό, ηθικό και ψυχολογικό λόγο.
Και αυτό, σας παρακαλώ πάρα πολύ, να το κάνετε. Να το προσφέρετε στους ανθρώπους αφειδώλευτα, χωρίς να το σκέφτεστε. Πολλές φορές και εσείς είστε κουρασμένοι, ταλαιπωρείστε, έχετε, όμως, την κλήση το να ζητούν οι άνθρωποι, οι ασθενείς από εσάς πολλά πράγματα και όλοι φτάνουμε στα όριά μας. Είναι πολύ φυσιολογικό, πολύ ανθρώπινο. Εκεί όμως χρειάζεται, σας παρακαλώ, πολύ να ξεπεράσουμε λίγο τα όριά μας και να δώσουμε ένα χαμόγελο. Όχι κάτι άλλο. Ένα χαμόγελο, λίγη υπομονή και ένα χάδι σε αυτόν τον άνθρωπο, που έχει τόσο πολύ μεγάλη ανάγκη.
Οι Άγιοι Ανάργυροι αυτό το έκαναν πολύ δυναμικά στη ζωή τους. Γι’ αυτό και ο Κύριος, εκεί στο επιστέγασμα του Ευαγγελικού Αναγνώσματος, λέγει: «Δωρεάν ελάβατε την δόξα και την χάρη και δωρεάν να τη δίνετε». Δεν σημαίνει ότι αυτό πάντοτε θα πρέπει να γίνεται άνευ τιμής. Γιατί και οι ιατροί και οι νοσηλευτές μας και όλο το προσωπικό έχουν οικογένειες, έχουν ανάγκες, που θα πρέπει και αυτές να διεκπεραιωθούν. Αλλά πέρα από αυτό, να δίνετε αυτή τη Χάρη και τη χαρά που θα πρέπει να πηγάζει μέσα από τη ζωή και από την καρδιά του καθενός μας.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είμαστε σήμερα εδώ και εσάς κύριε Βουλευτά και εσάς κύριε Διοικητά και τους συνεργάτες σας, σε αυτόν τον χώρο του Νομού μας, όπου αγωνίζεσθε, μαζί με όλους ιθύνοντες του νοσοκομείου μας, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, για την υγεία των συνανθρώπων μας. Και σας παρακαλώ πάρα πολύ αυτό να το κάνετε με πολλή διάθεση, με πολύ καλή διάθεση, καταθέτοντας την προσωπική σας καρδιά και την προσωπική σας ευαισθησία στην κλήση όλων αυτών των ανθρώπων, προσευχόμενος και παρακαλώντας τους Αγίους Αναργύρους να πρεσβεύουν και στο έργο σας και στη ζωή σας, ενώπιον του Θρόνου του Θεού, για να συνεχίζεται αυτό το έργο της παρουσίας του Θεού εις τον κόσμο, αλλά και της προσφοράς που έχουν ανάγκη οι συνάνθρωποί μας, Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όλους και καλό μήνα».